Ren- & Toerclub Groenewoud

• 23 aug. 2023 11:20:00

Kilometers en Kuchen bij de Schwarzwald Super

“Fahr vorsichtich en denk an den Kuchen”: het had zomaar de slogan van onze Duitse Zustervereniging Renn- und Toerverein Grünewald kunnen zijn. Het was echter de lijfspreuk van de Schwarzwald Super Rennradmarathon. En laat nou juist een delegatie Groenewouders naar het Zwarte Woud zijn afgereisd om aan dit fiets- en eetfestijn mee te doen. Een reconstructie van vijf dagen vol hoogtemeters, taart en gezelligheid.

Donnerstag
Aan de voorbereiding ligt het niet: drie accommodaties in het pittoreske Münstertal, research naar de beste koffiestops, een playlist vol schlagers. Nog stijf van de autorit hesen de renners zich in zeem voor een verkenningsrondje. Na een glooiende aanloop door de wijngaarden werd op de klim naar Schauinsland meteen duidelijk dat het Zwarte Woud qua hoogtemeters niet onderdoet voor de Alpen. De geslaagde dag werd afgetopt met lokale specialiteiten als Spinatknödel, Knüsperiges Schweineschnitzel en Mischasch.
 

Freitag

Na de bordesfoto is het tijd voor het nodige klim- en harkwerk over klinkende heuvels als Schauinsland, Notschrei en Sirnitzpass. Bij de 85 km-groep maakte Joost indruk door twee stukken taart naar binnen te werken die hemzelf in grootte evenaren. De 55-groep benut het zomerse weer voor Kaffee mit Kuchen en een plons in het zwembad. 

Samstag

Waar de een tapert, maken anderen een koffierondje, waarbij uiteraard langer bij de bakker dan op het zadel wordt gezeten. ’s Avonds is er voor alle deelnemers aan de Schwarzwald Super een diner bij de lokale sporthal, waar complete families aan vrijwilligers voor sfeer én lokale specialiteiten zorgen. Zo bestaat de koolhydraatstapeling uit halve liters Erdinger Alkolfrei, Maultaschen en Schauffele mit Kartoffelsalat. 

Sonntag
In het donker laten we onze eerste stempel zetten. Jetzt geht’s los! De gouden (255 km met 6600 hm) en zilveren route (170 km met 4600 hm) gaan de eerste 140 kilometer over hetzelfde parcours. De 12 kilometer lange openingsklim is voor de golden boys (Joost, Robin, Dennis, Aan-Age) de eerste van twaalf. Team zilver (Eric, Heleen, Roel, Erwin, Ilse, Jelle, Iris en Wilma) draait er daarna nog acht.  

Het fietsen van een monstertocht als de Schwarzwalder Super is eigenlijk heel simpel: blijven trappen en blijven eten. De Snelle Jelles, repen en gels uit onze achterzakken en frames vullen we bij de fourageposten aan met Kuchen, jamboterhammen, bananen, ijsjes, Bratkartoffelen en Käsespätzle. De route voert langs haarspeldbochten, muurtjes, niemandsland en pittoreske dorpjes, door dichte bossen en langs panorama’s. Soms doemden de contouren van de Vogezen of Zwitserse Alpen op. De Rennradmarathon trekt een gevarieerd peloton aan: doorschijnende fietsbroeken, matchende petjes; de een in gympen op een barrel, de ander stoempend op de kleinste tandwielen uit de geschiedenis van de cassette. Een enkeling heeft een ligstuurtje gemonteerd om de bochtige afdalingen tegen 12% net dat stukje spanning mee te geven. 

Aan-Age: ‘Na een kilometer of 130 beklom ik met Dennis de loeisteile klim naar de Belchenbahn. Klimgeit Robin was al uren eerder uit ons blikveld verdwenen. De man met de hamer rammelde nadrukkelijk aan de poort, maar liet zich verjagen door een gelletje en de gedachte aan taart. Op de top wist ik: nog maar drie klimmen te gaan. Maar ik wist ook: nog 125 kilometer op de teller. Na de afdaling van de tiende klim, met de toepasselijke naam Notschrei, volgde een héél lang dal. Kop-over-kop stoempten we door de leegte en smeekten de klim om te beginnen. Wie kon vermoeden dat in een rit met 6800 hoogtemeters een vlak stuk het zwaarst zou zijn? Mijn benen deden pijn, mijn rug deed pijn, mijn schouders deden pijn en mijn voeten deden pijn. Mijn maag en darmen waren van streek en toch had ik honger. De man met de hamer stond klaar om me van mijn fiets te maaien als de steile en onregelmatige klim eindelijk begint. In het dorpje Thurner heb ik de lekkerste aardappelsoep met augurkensalade gegeten die je je kan voorstellen. De lauwe slappe koffie smaakte als door God zelf gezet. Energie stroomde terug in mijn lichaam. Op een paar honderd meter van de top doemde plots een regenboog op aan de horizon. Hallucineerde ik? Al snel bleek van niet, want regen stortte met bakken uit de hemel. Vijf minuten later was deze even plots weer voorbij. De afdaling was spekglad en de plassen schitterden in de zon. Als slakken met daalangst kropen we naar beneden. Bij de finish werden we feestelijk onthaald door de andere Groenewouders. 260 kilometer, 6600 hoogtemeters, 12 uur beweegtijd stonden op de teller. Van 5:30 tot 19:30 waren we onderweg. Zelden voelde ik me zo gesloopt, maar ook zelden zo voldaan. De Schwarzwald Super was super gaaf, super mooi en super zwaar. Wat een epische tocht!’

Montag

We liggen bij het zwembad in een nabijgelegen dorp. Ik eet friet met curryworst. Vandaag doe ik helemaal niks.

Verslag door Aan-Age Dijkstra & Emma Broekhuizen