Ren- & Toerclub Groenewoud

• 14 mei 2019 20:45:00

Sardinië. Het eiland van.. eh.. de GiroSardegna!

In het najaar van 2018 ontstond het idee om deel te nemen aan de GiroSardegna. Een etappekoers van 6 dagen waaronder 4 wedstrijden op de weg, een individuele tijdrit en een ploegentijdrit. Dit gepaard met een officieel klassement, leiderstrui, een idyllisch eiland en veel afgetrainde Italianen. Een korte visualisatie in de donkere winterdagen deden Micha, Bram en Leon snel besluiten hieraan mee te doen, samen met Eltjo, een goede vriend uit Utrecht. Het gevolg dat iedere mooie toertocht in het voorjaar werd gedegradeerd tot een trainingsrit.

Zondag 21 april. In het startvak staan zo’n 200 fanatieke wielrenners de laatste controles uit te voeren aan de schoenen, startnummers en remblokjes. Er staan voornamelijk Italianen maar er zijn verrassend genoeg ook best veel Nederlanders vertegenwoordigd. We merkten op dat de scheidslijn tussen gesoigneerd en smakeloos flinterdun is. Toch zagen wij voornamelijk fietsen om van te watertanden en indrukwekkende benen. Na weken trainen, avonden op de Tacx en uren plannenmakerij kwam eindelijk het startschot. We waren onderweg. Het eerste halfuur geneutraliseerd achter de auto aan, daarna ging het volle bak bergop. Het is koers! Afzien! Harken! Plots bleken 500 hoogtemeters nog best lang te duren. Onze groep was al snel uit elkaar. Micha zat in de tweede groep. Leon was eraf en moest in de achtervolging, Bram moest de achtervolging achtervolgen. Na een lange achtervolging sloot Leon weer aan bij Micha in de groep, maar had wel al een jasje uitgedaan. Na 130 kilometer moesten we een lange klim omhoog naar de finish. Op dat moment vloog een groep Italianen naar boven, die eerder aangaven niet mee te kunnen draaien omdat het te hard ging. Leon moest er alweer af en verloor tijd in het klassement. Dus dat is ‘fietsen op z’n Italiaans’. We besloten dat de komende dagen ook te gaan doen. Snel naar huis, want morgen staat de tijdrit gepland!

Maandag 22 april, tweede paasdag. Vandaag eten we Italianen. De TT. Alle vier maakten wij ons klaar voor de tijdrit. De starttijden waren gebaseerd op de plaats in het klassement. Snelpak, opzetstuur, aerohelm, aerosokken. Alles was piekfijn op orde en driedubbel gecheckt. Veel wind, grijze lucht en zware benen maakten de aanloop naar de 10 kilometer toch weer spannend. Na wat losrijden over een asfaltweg vol gaten mochten we ieder van start. Er werd hard gereden! Leon, Micha en Bram finishten respectievelijk op een 8e, 12e en 15 plaats. Dat mocht gevierd worden in de stad Cagliari waar wij genoten van een viergangen typisch Sardijns paasmaaltijd met Malloreddus cun Sartizzu, Sitzigorrusu, Porchetto arrosto en Sebadas, I bianchittus met een Mirto na.

Dinsdag 23 april. Een schitterende etappe van 80 kilometer was voor ons uitgetekend. Tenminste, als je tijd hebt om om je heen te kijken zou het best mooi kunnen zijn. Het was weer 80 kilometer afzien, beginnend met een lange klim om vervolgens glooiend langs de kust naar de finish te fietsen. Op de eerste klim werd alles weer uit elkaar getrokken. De kaarten werden weer geschud. Bram kwam met de tweede groep boven, in de afdaling moest Leon alle zeilen bijzetten en kon uiteindelijk weer aansluiten. Micha mocht de achterstand beperkt houden vanuit de derde groep. In het glooiende deel langs de kust deden Bram en ik ons best om wat te sparen voor de laatste relatief vlakke 10 kilometer. Eerder dan verwacht kwam de rotonde naar rechts, met eens print direct naar de finish. Een korte sprint eindigde voor ons in een 19e en 20e plaats. Na de finish konden we genieten van een stevige pastaparty en werd de temperatuur van de zee vastgesteld.

Woensdag 24 april. De dag van de TTT. De dag dat wij konden laten zien hoe je een ploegentijdrit moet rijden. Helaas kwam gisteravond een bericht dat de TTT gecancelled was. Iets met vergunningen, iets met Italiaans. We maakten er een mooie toertocht van langs de kust en zagen dat het eiland een prachtige natuur te bieden heeft. Dit was genieten!

Donderdag 25 april. De koninginnerit van 140 kilometer aan het westen van het eiland. We rijden 40 kilometer in een peloton om vervolgens aan een te lange en te steile klim te beginnen. Een stuk van 4 kilometer met een gemiddelde van 11%. De kleinste tandjes werden gepoetst. Afzien. Lossen? Doorgaan. Laat dat klassement maar. Voor niks gefietst? Nog even doorzetten! Eenmaal boven werd de schade opgemaakt. Micha zat goed voorin, weer in de tweede groep. Leon in de derde groep, Bram daar achter. De tweede klim was ‘een loper’ en zou makkelijker worden. Op ‘een loper’ wordt doorgaans weer harder gefietst, waardoor het alles behalve makkelijk was. Toch kon ieder zijn positie behouden en na een rappe afdaling was de laatste 20 kilometer het spel op de wagen. De inspanning van de afgelopen dagen werd deze dag best zichtbaar. Afgepeigerd sloten wij ons aan in de rij voor de couscous party, blijkbaar is dat Italiaans voor ‘pasta penne’.

De laatste etappe, vrijdag 26 april. Een klimkoers van 20 kilometer. Vanaf de kust een klim op naar 650 meter. Dit zou pijn gaan doen. Maar het zou ook niet langer dan een uur duren. Met het peloton stoomden we af naar de voet van de berg. Een bocht naar rechts en het gevecht met onszelf zou beginnen. Ieder pakte zijn eigen tempo. Micha was weer weg. Bram bracht Leon nog iets naar voren en het echte afzien was begonnen. Blijven trappen. Niet lossen. Het zit er bijna op! Volgens het routekaartje buigt de weg op de pas af naar links en is het nog maar 5 kilometer vals plat. Tenminste, zo leek het. Eenmaal boven op de pas zaten Micha en Leon goed gepositioneerd. Een bord van 10 kilometer. Geen 5 kilometer vals plat, zoals ingeschat. De Garmin gaf steeds 6-8% aan. Met de gedachte dat iedereen het zwaar zou hebben bleven we doorgaan. Na de zoveelste bocht vlakte het iets af en kwam de finishlijn in zicht. Afgetopt met een laatste sprint werd ook de GiroSardegna afgesloten. In het eindklassement eindigde Micha op #23, Leon op #26 en Bram op #66. Eenmaal bij het huisje werd de week afgesloten met een uitstekende pizza, prima biertjes en de resterende chips en nootjes. ’s Avonds werd het ‘boeren bridge eindklassement’ opgemaakt. Ook hier waren de verschillen klein waardoor het combiklassement uiteindelijk werd gewonnen door Micha!